Malowana wilczyca

"Ona wilk" [ang. "She Wolf"], zatem "wilczyca" zjawiła się zimowo świąteczna, namalowana na czarnej kanwie, iskrząca w srebrno-złoto malowanym księżycowym blasku. Samica szarego wilka, drapieżnika zwyczajowo polującego wśród cieni zmierzchu i świtu. Tym razem łowczyni o trzech twarzach - nawołująca wyciem, dystansująca warcząc ostrzegawczo, ale przede wszystkim lśniąca, gdzieś na tle nieśmiałych górskich szczytów.

Jej wyjątkowy portret został wykreowany przez utalentowaną osobę jako mocniej skoncentrowana poetycko wizja kontrastująca z dziko-naturalnymi, zwierzęco-urzekającymi reprodukcjami wcześniejszego repertuaru. Wilczyca na "moim" obrazie jest artystycznie ludzka, emocjonalna i komunikatywna wizualnie.

Kobiecość jako źródło życia i wilk jako ikona dzikości - wydają się sprzeczne acz wzajemnie sprzężone, zarówno mitologicznie jak i folklorowo. W każdej ludowej baśni, micie czy legendzie, wilk spina w sobie oba typowo ludzkie fenomeny - władzę/moc (albo dumę) i respekt/strach (lub poczucie autorytetu), gdzie jest to ów naturalny strach w pojęciu obawy przed utratą kontroli nad sytuacją.
A jednak - grupa wilków to grupa rodzinna (co ma twarde, naukowo dowiedzione fundamenty) corocznie odchowująca potomstwo w trakcie sezonu reprodukcyjnego. Rodzice są parą wiodącą, której obecność wpływa na kolektywne zachowanie i strategie socjalne (wspólne łowy, migrowanie po rewirze), natomiast reszta w grupie (narodzone szczenięta, opiekujące się nimi roczne i starsze rodzeństwo, inni spokrewnieni / tymczasowi członkowie) układa się w kolaż biegunowo splecionych ze sobą typów - introwertycznego (vide uległość, szukanie wsparcia u innych) i ekstrawertycznego (vide niezależność, dominacja).

Elli Radinger pisze w swojej książce, w oparciu o własne obserwacje, że to właśnie przewodząca grupie samica pary rodzicielskiej, ostatecznie podejmuje wszelkie decyzje o priorytetach przetrwania pozostałych (wytyczanie terytorium, dobór zwierzyny łownej w toku polowania, preferowany stały partner, lokalizacja nory będącej centrum spotkań) oraz ogólnie stanowi spojenie kręgosłupa wilczej rodziny. Asertywny lider, jako przewodnik, z definicji powinien emanować adekwatną siłą mentalną, a zarazem inteligencją socjalną - nie musi nikogo prowokować ani niczego udowadniać, przedkładając dobrostan grupy nad swój własny.

"Wilczyca" odpowiada sugestywnie spolszczonemu tytułowi innej książki, której autorem jest amerykański dziennikarz Nate Blakeslee [tytuł oryginalny: "American Wolf"] - pozycji wydawniczej dedykowanej temperamentnej wilczej samicy przewodzącej jednej z najpopularniejszych grup rodzinnych w Yellowstone. Dokumentalny film przyrodniczy poświęcony tejże można było obejrzeć w paśmie National Geographic.

Autorką "mojej" wilczycy jest osoba blisko mi znajoma, warszawska artystka Martyna Boniewska, Jak Malować PL